افق روشن

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت.

روزی که کمترین سرود

 بوسه است

و هر انسان

برای هر انسان

برادری است.

روزی که دیگر در های خانه شان را نمی بندند

قفل افسانه ایست

و قلب

برای زندگی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی.

روزی که آهنگ هر حرف , زندگی ست

تا من به خاطر آخرین شعر رنج جستجوی قافیه

نبرم.

روزی که هر لب ترانه نیست

تا کمترین سرود , بوسه باشد.

روزی که تو بیایی , برای همیشه بیایی

و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوتر هایماندانه بریزیم…

و من آن روز را انتظار می کشم

حتی روزی

 که دیگر

 نباشم.